Aralarında Avrupa Birliği, Kanada, Japonya ve birtakım Pasifik Ada devletlerinin de bulunduğu 47 ülke, iklim değişikliğiyle gayret maksadıyla, denizcilik dalının sera gazı emisyonlarından fiyat alınması için dayanak topladı. Hala Memleketler arası Denizcilik Örgütü’nde (IMO) görüşülmekte olan teklifler, dal tarafından üretilen her bir ton CO2 için bir fiyat uygulanmasını öneriyor.
Karbon vergisini destekleyen ülkelerin sayısı, 20 ülkenin bu fikri onayladığı geçen yılki Fransa iklim finansmanı doruğundan bu yana iki kattan fazla arttı. Bu vergiyi destekleyenler, düşük karbonlu gemicilik yakıtlarının geliştirilmesine ve fakir ülkelerin daha çevreci uygulamalara geçişine yardımcı olmak üzere tekrar yatırım yapılabilecek fonlarla yılda 80 milyar doların üzerinde gelir elde edilebileceğine inanıyor.
Ancak teklif, verginin ticarete bağımlı gelişmekte olan ekonomileri haksız yere cezalandıracağını savunan Çin ve Brezilya üzere ülkelerin muhalefetiyle karşı karşıya. Konsensüs temeline nazaran çalışan lakin çoğunluk takviyesiyle de karar alabilen IMO, üye devletlerin bu bahiste bölündüğünü gördü.
BM kuruluşu 2030 yılına kadar emisyonlarda %20’lik bir azalma ve 2050 yılı civarında net sıfır emisyon hedefliyor. Farklı görüşlere karşın, bir emisyon fiyatı üzerinde mutabakata varılması gayesiyle tartışmalar devam ediyor.
Marshall Adaları ve Vanuatu, oburlarının yanı sıra, ton başına 150 dolarlık bir CO2 fiyatı teklifinde bulundu. Bu fiyat noktası, düşük karbonlu amonyak yakıtlı sistemlere yapılacak yatırımları klasik gemilere nazaran ekonomik açıdan daha uygun hale getirme potansiyeline sahip olarak görülüyor. Vanuatu’nun iklim bakanı Ralph Regenvanu, süratli ve değerli bir geçiş muhtaçlığını vurguladı.
AB, Japonya, Namibya, Güney Kore ve Memleketler arası Deniz Ticaret Odası tarafından desteklenen bir öbür teklif ise gemicilik emisyonları için bir fiyat ile denizcilik yakıtları için global bir emisyon standardının birleştirilmesini öneriyor. AB yetkilisi IMO’nun gayelerine ulaşmak için her iki önlemin de gerekli olduğunu belirtirken, Eylül ayında yapılacak bir toplantı hem yakıt standardının hem de emisyon fiyatının ilerletilip ilerletilmeyeceğine karar vermek için son tarih olacak.
Çin, Brezilya, Arjantin ve başka ülkeler ise alternatif bir yaklaşım önererek, tüm denizcilik emisyonları için bir vergi yerine, uyumsuzluk için mali cezalar içeren global bir yakıt emisyon yoğunluğu hududunu savundular.
Anlaşmazlıklara karşın, tek tek ülkelerin kendi standartlarını empoze etmesini önlemek için global önlemler oluşturmaya yönelik kolektif bir efor var, bu da parçalanmış bir pazara yol açabilir. AB, global bir mutabakata varılamaması halinde 2028 yılına kadar CO2 piyasasına daha fazla memleketler arası gemicilik emisyonunu dahil edebileceğini belirtmiştir.
Ücretin yönetimi ve gelirlerin tekrar yatırımı konusunda da tartışmalar devam etmektedir. Kanada, IMO’nun bir emisyon fiyatının temel tasarımı üzerinde muahedeye varmasını, lakin hususun siyasi hassasiyetini kabul ederek gelirlerin nasıl kullanılacağına ait kararı ertelemesini önerdi.
Marshall Adaları delegesi Albon Ishoda, detaylar üzerindeki tartışmaların bir mutabakata varılmasını engellemeyeceği umudunu lisana getirerek, uzlaşmaya varılmasındaki zorluklara karşın ilerleme kaydedilmesi gerektiğini vurguladı.
Reuters bu makaleye katkıda bulunmuştur.
Bu makale yapay zekanın dayanağıyla oluşturulmuş, çevrilmiş ve bir editör tarafından incelenmiştir. Daha fazla bilgi için Kural ve Şartlar kısmımıza bakın.
Kaynak : Investing TR